The Dutch Lit Café

Hèèè, zijn jullie er nog?

Is er nog een slokje champagne? Van treinen word ik altijd zo dorstig.

:D

E's, :kiss: :rose: :kiss:
 
M's girl said:
Ohjee..... :eek:

Tsja, het leven kan soms zuur zijn. Maar als ik zo hier eens rond lees (kijk), vooral ook op de Engelse kant, dan zijn er heeeeeel veel mensen die in allerlei soorten shit verkeren. Dat betekent niet dat het voor jou daarom makkelijker moet zijn...

Ik ben niet gelovig, noch hang ik een bepaalde leer of allemaal moeilijke principes aan. Ik heb eens horen zeggen dat een ieder krijgt wat hij/zij aan kan. Ik weet niet... soms denk ik dat het bullshit is. Soms geloof ik in het principe dat achter die uitspraak zit, namelijk dat het een soort test is of zo. Anders kan ik het niet uitleggen.

Ik denk dat het ook alles te maken heeft met de manier waarop je met die problemen om gaat. Ik heb dit soort shit, waar jij het over hebt, op allerlei manieren al een keer meegemaakt. Daar leer je van, vooral als je het zelf allemaal moet oplossen. Het vergt een hoop van je, maar je leert er ook heel veel van. Ik ben veel makkelijker geworden en beter geworden in het verwerken van tegenslagen. Ik weet ook dat ze komen... dat er nog veel meer voor mij in petto is waarschijnlijk, somehow.... Ik weet alleen ook, inmiddels, hoe ik daar op reageer. Wat ik voorheen fout deed, en hoe het beter wel moet of kan.... en dat geeft me een zekere rust. Bring it on, zou ik bijna zeggen!

Ik weet ook niet wat je moet/kan doen op dit moment. Zet de dingen op een rij. Identificeer wat het is en welke opties je hebt. Meer kan je niet doen. Kies de optie die je het beste lijkt. Denk eerst aan jezelf en tegelijkertijd ook aan wat het voor je relatie doet. Als je die dingen goed op een rij hebt, ze met je partner bespreekt en dan doet wat het beste is voor dát moment is er niets dat je achteraf anders had kunnen doen of waar je spijt van hoeft te krijgen.

Misschien moet je leren om beslissingen te durven nemen. En dan achter die beslissingen te gaan staan, ook al pakken ze anders uit dan je verwacht had. Als je de consequenties, wat ze ook zijn, van te voren accepteert, wetende dat je juist gehandeld hebt, zijn tegenslagen een stuk beter te verwerken! Als je van te voren goed er over nagedacht hebt en al je opties op een rijtje hebt gezet en afgewogen hebt, is de keuze die je maakt de beste van dát moment. Maakt niet uit wat er daarna gebeurt.

Als je partner half a brain heeft snapt ze dat ook. En als jij zelf vierkant achter jouw beslissingen gaat staan... wat de ex-problemen betreft en wat je werk betreft kan niemand méér van je verwachten.

Eigenlijk.....is het zo simpel als dat.... :D

Helpt dat?
Ja zo simpel is het ook, maar toch heb ik het er moeilijk mee, met name dat ik zo onredelijk ben, grrr ik haat mezelf soms zo erg......:mad: Ik kan in mijn werk makkelijk zware beslissingen nemen, maar zodra het emotioneel (lees relationeel) wordt dan klap ik volledig dicht..... :eek: HEEEEELLLLP
 
Treinen? Bleg. Ik heb het niet zo met het openbaar vervoer. Alleen op de romantische manier. Een trein naar Parijs ofzo... aankomen op Gare du Nord en dan in de stad verdrinken. Het nadeel is natuurlijk dat je dan gaat shoppen en met zestien tassen diezelfde trein weer in moet een paar dagen later en dan is de romantiek er wel af. Dus ga ik altijd met de auto :D

Gezellig, dat jullie er zijn!
Ik neem er nog ééntje... jullie ook?

Ben vandaag met mijn lieve nichtje op stap geweest... ze had nog een verjaardagscadeautje te goed. Dat is gelukt, en ik ben (onder andere) een mooi kookboek rijker ook :D

Ik was met de auto..... :p
 
M's girl said:
Treinen? Bleg. Ik heb het niet zo met het openbaar vervoer. Alleen op de romantische manier. Een trein naar Parijs ofzo... aankomen op Gare du Nord en dan in de stad verdrinken. Het nadeel is natuurlijk dat je dan gaat shoppen en met zestien tassen diezelfde trein weer in moet een paar dagen later en dan is de romantiek er wel af. Dus ga ik altijd met de auto :D

Gezellig, dat jullie er zijn!
Ik neem er nog ééntje... jullie ook?

Ben vandaag met mijn lieve nichtje op stap geweest... ze had nog een verjaardagscadeautje te goed. Dat is gelukt, en ik ben (onder andere) een mooi kookboek rijker ook :D

Ik was met de auto..... :p

Tja, moet je die wel hebben. :rolleyes: ;)
 
E's Toy said:
Ja zo simpel is het ook, maar toch heb ik het er moeilijk mee, met name dat ik zo onredelijk ben, grrr ik haat mezelf soms zo erg......:mad: Ik kan in mijn werk makkelijk zware beslissingen nemen, maar zodra het emotioneel (lees relationeel) wordt dan klap ik volledig dicht..... :eek: HEEEEELLLLP


Komt te dichtbij ofzo denk ik. Ik weet het niet. Ik ken dat niet. Ik zoek juist die steun en kan júist rust vinden thuis, in dat soort situaties. Wetende dat dát mijn vaste basis is en dat dát het enige is dat écht belangrijk is. De rest? Ach, de rest is bijzaak. Een vervelende bijzaak soms, en soms kan het behoorlijk roet in het eten gooien. Maar je kan zelf besluiten hoeveel invloed het op je heeft. Echt waar. Vraag me alleen niet hoe. Practice makes perfect denk ik.... :eek:
 
M's girl said:
Komt te dichtbij ofzo denk ik. Ik weet het niet. Ik ken dat niet. Ik zoek juist die steun en kan júist rust vinden thuis, in dat soort situaties. Wetende dat dát mijn vaste basis is en dat dát het enige is dat écht belangrijk is. De rest? Ach, de rest is bijzaak. Een vervelende bijzaak soms, en soms kan het behoorlijk roet in het eten gooien. Maar je kan zelf besluiten hoeveel invloed het op je heeft. Echt waar. Vraag me alleen niet hoe. Practice makes perfect denk ik.... :eek:
Ja ik weet het ook wel hoe het beter kan zeg maar, alleen het komt er nooit uit, ja in woede en frustratie en dat is juist net de verkeerde manier....


Brrr ik heb de kachel aangezet.....
 
E's Toy said:
Ja ik weet het ook wel hoe het beter kan zeg maar, alleen het komt er nooit uit, ja in woede en frustratie en dat is juist net de verkeerde manier....

Ik ben geen psycholoog. Maar het lijkt me goed als je uit zou kunnen vinden waarom je tegenslagen en moeilijke beslissingen denkt te kunnen verhelpen/nemen met een hoop woede en frustratie. Dat vreet energie, die je op dat soort momenten júist zoveel beter kan gebruiken!

Ik snap dat problemen met exen niet fijn zijn. In hoeverre ben je daar zelf debet aan? In hoeverre sta je in je recht? Is je woede en frustratie in dat geval terecht, zeg maar? Het heeft idd geen zin om dat op je partner af te reageren. Die kan er niets aan doen dat je ex lastig is. Je kan er zelf wel veel aan doen door handig en verstandig te reageren en beslissingen te nemen die voor jou en jullie goed zijn. Ik zeg niet dat je je ex moedwillig moet dwars zitten en ik hoop ook niet dat je nieuwe partner dat van je verlangt. Maar ik weet wel, uit ervaring, dat er een limiet is aan wat een ex van je kan en mag verwachten en als dat uitgebuit wordt, heb je alle recht om daar tegenin te gaan.

En wat je werk betreft? Misschien loopt het niet zoals je gehoopt of verwacht had. Tsja.... je kan alleen maar voor jezelf de beste keus maken uit de opties die je geboden worden. Als je dat doet, zoals ik eerder zei, kan je met een gerust hart en opgeheven hoofd de consequenties aanvaarden. En verantwoorden... mocht dat nodig zijn....

Is er niemand waar je mee kan praten? Soms heb je alleen maar iemand nodig die luistert, soms heb je advies nodig, dat je dan net zo hard weer in de wind slaat. Dat geeft niks. Soms heb je dat gewoon nodig om ZELF tot een beslissing te kunnen komen. Mannen vinden het soms zo moeilijk om met anderen over hun problemen/issues te praten. Waarom toch? Je wordt er niets minder om. Ik zou bijna zeggen: ik waardeer het veel meer als een man zijn zwaktes kent en onderkent en hulp zoekt om de dingen beter te maken. Is niks mis mee. We're all human....
 
Ik kan er wel met andere mensen over praten, dat gaat prima, maar met diegene waar ik het dichts bijsta, daar heb ik er met sit soort dingen zoveel moeite mee, en is het is niet de eerste keer :eek: Thanks voor je support :kiss:
 
Tsja... ik kan van alles bedenken. Geen vertrouwen hebben in haar... bang zijn dat ze het niet zal begrijpen. Bang voor afkeuring. Ik weet niet. De key is natuurlijk communicatie. En hoe goed ken je je partner? Ik zou zeggen dat je na verloop van tijd wel weet wat je aan iemand hebt. En als het goed is weet je dan ook of die partner achter je zal staan, no matter what.
 
Hmm het is meer de afkeuring ( die er niet is, ze geeft gewoon haar mening) maar daar doe ik het echt in mijn broek voor. het zal ook wel met mijn moeder in he verleden te maken hebben, die kon echt alles afkraken wat ik deed of zei......
 
Een ongezouten mening voor je voeten krijgen kan VOELEN als een afkeuring, maar hoeft dat niet te zijn. Het is maar net hoe je daar zelf mee om gaat. Ik ga er voor het gemak even vanuit dat ze geen dingen zegt om je pijn te doen of je 'op je plaats te zetten'.... En ook al is dat wel zo, dan is het belangrijk dat je een eigen mening hebt en die weet te verdedigen. Zelfverzekerdheid kan alleen maar vanuit jou komen.

Ik heb ook een moeder die heel makkelijk altijd alles veroordeelt wat ik doe. Ik heb besloten om dat langs me heen te laten gaan, al doet het soms nog wel pijn. Maar ik ben in de veertig, heb mijn eigen leven en maak (al heel lang) mijn eigen keuzes. Ik heb te lang gehangen aan de goedkeuring van anderen, en betrap mezelf daar nog vaak op. Nu is het vaak belangrijk wat M van mij denkt/vindt, bijvoorbeeld. Dus ik herken wel wat. Toch weet ik tegenwoordig in de eerste plaats toch steeds dat ik een kop met een goed stel hersens erin op mijn schouders heb staan. Niemand kan daar iets aan veranderen. Mijn geloof, mijn zelfverzekerdheid en mijn hoop wankelen soms. Zoals gezegd, de enige die daar écht invloed op heeft is M. De rest is veel minder belangrijk.

Ik snap dus wel hoe de persoon die je het meeste na staat, het gevaarlijkst is om je angsten en onzekerheden mee te delen. Je riskeert een hoop. Toch doe ik dat altijd wel. Ik riskeer tegenwoordig liever een confrontatie. Ik riskeer zelfs het verlies van de relatie, want soms zijn dingen te belangrijk om in het ongewisse te laten. En guess what? We hebben tot nu toe alles 'overleefd'. Immers, openheid en eerlijkheid en iemand dát vertrouwen gunnen zegt ook iets over je betrokkenheid.

Ik weet niet of dat voor vrouwen meer geldt dan voor mannen. Maar je moet oppassen dat je op de manier waarop jij reageert (woede, onredelijkheid) niet aangeeft (of dat nou bewust of onbewust is) dat je de ander eigenlijk niet met de kern van de zaak vertrouwt.

Maar misschien leg ik te veel nadruk op jouw relatie en zit er iets vóór, namelijk dat je in de eerste plaats je eigen emoties niet in bedwang kan houden. Als je dat niet eerst leert, zal je keer op keer hetzelfde reageren. Ik zeg niet dat je niet emotioneel mag reageren, maar het lijkt er een beetje op dat je emoties door elkaar haalt. Dat je ze geen plaats weet te geven en dat de sterkste emotie die je kent (woede en frustratie) het steeds wint en dat je die uit, terwijl je eigenlijk verdrietig of teleurgesteld bent. Dat is iets anders. Onmacht is frustrerend, maar je kan het als zodanig (onmacht) erkennen en van daaruit bedenken wat er nog is dat je kan doen. Kwaad worden helpt dan niet. Er zijn andere opties, maar als je niet weet hoe je dat gevoel op de juiste manier kan vertalen zodat je er iets constructiefs mee kan, wordt het lastig.

Tsjee.... waar is onze nieuwe psycholoog when you need him? :D
 
Oké.... nou, dan ga ik ook maar eens slapen..... sjeeees... het is al laat. Zo kan een glaasje in het café ineens tot uitgebreide gesprekken leiden. Prima hoor. Nah, we horen wel hoe het afloopt.

Hoe je het moet goedmaken? Tsja... dat ligt aan de persoon. En aan hoe vaak je al sorry hebt moeten zeggen denk ik.... :eek: Maar dat laatste nalaten omdat je het al zo vaak zegt is ook niet de manier. Zou het niet voor mij zijn tenminste. De meeste vrouwen die ik ken willen in ieder geval dan nog van hun partner hóren dat die zelf ook wel weten dat ze ernaast zitten/zaten...

Enfin, welterusten.
Tot gauw! :rose:
 
Ik heb/ben net een nieuwe thread gestart op HT over kindermishandeling bij onze buren. Ik twijfelde of ik 'm hier zou zetten, maar met de weinig mensen die we op het moment hebben..... :eek:

Toch, als jullie de moeite willen nemen het te lezen en eventueel te reageren (hier, of in de thread zelf, maar dat moet dan wel in het Engels uiteraard) dan zou ik dat fijn vinden.

Report Child Abuse?
 
Ik begrijp wel dat je handen jeuken om er iets aan te doen, maar daarin zal je de gevestigde instanties niet meekrijgen, vrees ik. Het is niet verboden om je kind een slechte en vernederende opvoeding te geven.
 
lastmanonearth said:
Ik begrijp wel dat je handen jeuken om er iets aan te doen, maar daarin zal je de gevestigde instanties niet meekrijgen, vrees ik. Het is niet verboden om je kind een slechte en vernederende opvoeding te geven.


Hmmmm... het zal een lastige worden, ja. Mijn handen jeuken, dat ook ja. We kunnen er ook nauwelijks omheen. Het is elke dag, ieder uur: geschreeuw. Die kinderen krijgen totaal geen kans om kind te zijn. De oudste jongen wordt in de rondte gecommandeerd met allemaal klusjes (haal dit, breng dat) en dat wordt niet gevraagd, maar bevolen en toegeschreeuwd. En als hij één teen verkeerd beweegt breekt de hel los.

Dat kinderen je soms het bloed onder je nagels vandaan halen (ja, zelfs de doorgaans zulke Engeltjes van M) snap ik helemaal. En een keertje uitvallen naar ze omdat ze het nu écht te bont maken snap ik ook nog. Zelfs de omstreden tik op de billen (nooit gedaan, wel tempted geweest) snap ik nog. Maar dit geschreeuw gaat alle perken te buiten.

Een klein meisje van 5 jaar schreeuw je toch niet toe dat ze een "kuthoer" is?!
 
M's girl said:
Een klein meisje van 5 jaar schreeuw je toch niet toe dat ze een "kuthoer" is?!

Natuurlijk niet, walgelijk. Maar wie zal het ze verbieden? Je hoeft geen examen te doen of vergunning aan te vragen als je een kind op de wereld wil zetten.
 
lastmanonearth said:
Natuurlijk niet, walgelijk. Maar wie zal het ze verbieden? Je hoeft geen examen te doen of vergunning aan te vragen als je een kind op de wereld wil zetten.


Nee, precies. Dat is eigenlijk stom. Je moet voor van alles en nog wat dingen leren en examens halen en bakken geld neertellen om de benodigde skills onder de knie te krijgen maar iedere sukkel kan kinderen maken en op de wereld zetten. Dat is toch eigenlijk raar?
 
lastmanonearth said:
Ik begrijp wel dat je handen jeuken om er iets aan te doen, maar daarin zal je de gevestigde instanties niet meekrijgen, vrees ik. Het is niet verboden om je kind een slechte en vernederende opvoeding te geven.

Heb de oorspronkelijke tekst niet gelezen, maar dit is pertinent onjuist!

Een van de vormen van erkende kindermishandeling is pedagogische verwaarlozing, een andere is psychische mishandeling, affectieve verwaarlozing enz.

Zal nu eerst even lezen wat M's gepost heeft.

Dit gaat me nogal aan het hart, een van mijn keuzevakken was hulpverlening bij kindermishandeling.

:mad:
 
Back
Top